پیش‌بینی بهای نفت خام برای سال آینده متکی بر پاره‌ای از پیش‌فرض‌هاست که از هم اکنون داوری درباره آنها ممکن نیست. برخی تحلیلگران معتقدند هنگام عمل و اجرا کردن سیاست کاهش، کشورهای عضو اوپک به سهمیه تعیین‌شده خود پایبند نخواهند ماند.
کاهش تولید نفت روسیه و سایر کشورهای غیرعضو نیز منوط به کاهش تولید نفت عربستان و سایر کشورهای عضو اوپک است. در صورت عدم پایبندی به سهمیه تعیین‌شده، روسیه و دیگر تولیدکنندگان نفت نیز الزامی به کاهش سطح تولید خود نخواهند داشت.
از سوی دیگر، افزایش بهای نفت، بار دیگر بهره‌برداری از برخی از حوزه‌های نفتی دریای شمال را ممکن می‌سازد. امکان بهره‌برداری از این حوزه‌ها به علت پرهزینه بودن پس از کاهش بهای نفت خام موضوعیت خود را از دست داده بود. به موازات بهره‌برداری از حوزه‌های نفتی دریای شمال، استفاده از شیوه فرکینگ نیز در آمریکا گسترش خواهد یافت. شیوه فرکینگ نیز در قیاس با استخراج نفت از برخی از چاه‌های نفتی کشورهای خاورمیانه پرهزینه بوده و تنها زمانی مقرون به صرفه است که بهای نفت افزایش یابد. اما افزایش میزان استخراج نفت از حوزه‌های نفتی دریای شمال و همچنین افزایش تولید نفت آمریکا می‌تواند کاهش پیش‌بینی شده در تولید نفت کشورهای عضو و غیرعضو اوپک را جبران کند و بار دیگر باعث تنزل بهای نفت شود
تنش‌ها و بحران‌های سیاسی نیز می‌توانند همه محاسبات را بر هم زنند. وضعیت سیاسی حاکم بر منطقه، به ویژه اوضاع عراق، سوریه، یمن و همه و همه می‌توانند تولید و عرضه نفت را تحت الشعاع قرار دهند و بر بهای این فرآورده در بازارهای جهانی تاثیر گذارد. از آن گذشته، سیاست‌های دولت جدید آمریکا نیز ناروشن است و می‌تواند به تغییر معادلات در محاسبه احتمالی بهای نفت منجر شود.
در مجموع، بر اساس ارزیابی سازمان اوپک و در کتاب جامعی که این سازمان در ماه اکتبر سال جاری تحت عنوان World Oil Outlook 2016 منتشر کرده، میزان تقاضا برای نفت خام ظرف سالیان آینده افزایش خواهد یافت. در این ارزیابی که تحولات بازارهای جهانی نفت تا سال ۲۰۴۰ را در بر می‌گیرد، یک نکته جلب توجه می‌کند: میزان تقاضا برای نفت خام در کشورهای صنعتی پیشرفته به طور مداوم رو به کاهش خواهد نهاد. حال آنکه میزان تقاضا برای نفت در کشورهای هند و چین به شکل قابل ملاحظه‌ای افزایش خواهد یافت.
انتهای پیام