قالیباف با یک تیر دو نشان زد و با کناره‌گیری، هم خود را از ناکامی سه‌باره در بزنگاه رأی‌گیری نجات داد و هم مسئولیت شکست جناح اصولگرا در انتخابات را از شانه خود برداشت.
به گزارش پایگاه خبری بورس پرس به نقل از روزنامه شرق، کناره گیری محمد‌باقر قالیباف از ادامه رقابت‌های انتخاباتی، مهمترین خبر سیاسی دوشنبه بود. به این ترتیب، شهردار کنونی پایتخت و فرمانده اسبق نیروی انتظامی کشور در سومین دورخیز خود برای نشستن بر صندلی ریاست جمهوری ناکام ماند.
ابراهیم رئیسی قول داده از ظرفیت قالیباف در دولت خود استفاده کند. قولی که می‌تواند به معنی سپرده شدن صندلی کنونی اسحاق جهانگیری در معاونت اول ریاست جمهوری به شهردار تهران تعبیر شود.
این قول و قرار اما نافی طرح این پرسش در میان هواداران قالیباف نیست که چرا مردی که قول داده بود سر قرار بماند، چنین ناگهان، چهارگوشه میدان را بوسید و ترجیح داد ٧٢ ساعت نفس گیر آینده را از روی سکو به تماشای مسابقه بنشیند؟
اصولگرایان تمایل دارند کناره گیری قالیباف را اقدامی در جهت حفظ انسجام جناح مطبوع شان، جلوگیری از شکسته شدن آرا و در نهایت یکسره کردن کار حسن روحانی در انتخابات پیش رو تفسیر کنند.
در برابر این نظر، تحلیل دیگری نیز وجود دارد. بر اساس این دیدگاه، قالیباف با هوشمندی و با توجه به نظرسنجی‌هایی که حاکی از ریزش آرایش بود با یک تیر دو نشان زد. او با کناره‌گیری، هم خود را از ناکامی سه باره در بزنگاه رأی گیری نجات داد و هم مسئولیت شکست جناح اصول گرا در انتخابات را از شانه خود برداشت.
تا همین جای کار می‌توان قاطعانه گفت که رخداد روز دوشنبه امکان کشیده شدن انتخابات را به دور دوم منتفی کرده است. هرکدام از دو تحلیل که درست باشد، یک پرسش مهم‌تر همچنان بی پاسخ می‌ماند که رأی قالیباف به سبد کدام نامزد افزوده می‌شود؟
بی‌شک اصولگرایان برای این پرسش، پاسخی سرراست دارند: رئیسی. آنان امیدوارند همان مدلی که در انتخابات ٩٢، اصلاح‌طلبان را پس از هشت سال عزلت نشینی به در‌اختیارگرفتن قوه مجریه رهنمون شد، این بار در سال ٩٦ به سود آنان تکرار شود.
تحلیل پایگاه رأی شهردار تهران اما این خوش بینی را تا حد زیادی تیره می‌کند. هواداران قالیباف بر خلاف هواداران رئیسی طیف متنوعی از افراد لایه‌های مختلف جامعه هستند و ریشه در هسته سخت ایدئولوژیک اصولگرایانه ندارند.
آنچه سرنوشت انتخابات ٩٢ را پس از کناره گیری محمد‌رضا عارف دگرگون کرد، ارتباط پایدار بدنه ایدئولوژیک اصلاح‌طلبان با رأس هرم تصمیم‌گیری این جریان و انتقال یکپارچه و بدون ریزش رأی معاون اول رئیس دولت اصلاحات به سبد آرای حسن روحانی بود.
امید به تکرار این رخداد اما برای اصولگرایان بسیار خوش‌بینانه است. نخستین دلیل بدبینی، این است که میان اصولگرایان، کسی نیست که در بزنگاه‌های سرنوشت ساز کلیدواژه‌ای را تکرار کند و از بدنه این جناح پژواکی درخور دریافت کند.
و البته از آن مهم‌تر، اگر چنین شخصیتی در میان جناح اصولگرا وجود می‌داشت نیز، بدنه ناهمگون حامی قالیباف، به ندای کوچ ناگهانی به اردوگاه رئیسی لبیک می‌گفت؟
این مدعا را با محک یک نمونه می‌توان آزمود، حسین مقصودلو خواننده خبرسازی است که بخش قابل توجهی از نوجوانان به او علاقه مند هستند. او این هواداران را به رأی دادن به قالیباف فراخوانده بود.
روز دوشنبه نیز پس از اعلام انصراف قالیباف با ادبیات خاص خود از آنان خواست که رأی شان را به سود آقای رئیسی به صندوق بریزند. با این همه آیا اصولگرایان امیدوارند که خیل پرشمار تتلیتی ها به یکباره متحول شده و نامزد مطلوب خود را در قامت تولیت آستان قدس رضوی بیابند؟ در مجموع انتظار می‌رود سبد رای قالیباف صرف‌نظر از پر یا خالی بودن به سرنوشت سبد رأی محمود احمد‌ی نژاد دچار شود.
انتهای پیام