پیرو ناپدیدشدن ورزشکاران ایرانی در سفرهای خارجی،درباره پناهندگی ملی‌پوش جودو که به تازگی به همراه تیم ملی به ایران بازنگشته،ابهام وجود دارد.
به گزارش پایگاه خبری بورس پرس به نقل از روزنامه شرق، مهاجرت ورزشکاران ایرانی به خارج و تغییر تابعیت آنها، مدت‌هاست به یکی از بحث‌های تکراری و ناامیدکننده ورزش تبدیل شده است. کشتی، جودو، قایق‌رانی، شطرنج، شمشیربازی، نجات غریق و تکواندو رشته‌هایی بوده‌اند که در ١٠ سال گذشته ورزشکاران آنها به دلایل مختلف فرار را بر قرار ترجیح داده‌اند. در این میان، سهم پناهندگی جودوکاران بیشتر از سایر رشته‌ها بوده است.
به‌تازگی نیز خبر بازنگشتن محمد رشنونژاد جودوکار وزن منهای ٦٠ کیلوگرم از رقابت‌های گرندپری هلند، فدراسیون جودو را با حاشیه مواجه کرده است. این مسابقات عصر یکشنبه گذشته به پایان رسید و تیم ملی صبح روز گذشته به تهران بازگشت. این تیم در حالی وارد تهران شد که رشنونژاد همراه بقیه ملی‌پوشان نبود.برنگشتن وی به ایران باعث شده شایعه پناهنده‌شدن در هلند بر سر زبان‌ها بیفتد.
امیرحسین سیاحی دبیر فدراسیون جودو دراین‌باره گفت: فدراسیون هنوز اطلاعی از وضعیت جودوکار جا‌مانده در هلند ندارد و به‌محض کسب اطلاع، مردم را در جریان خواهیم گذاشت. ساعتی قبل از سفر به تهران، اعضای تیم برای خرید از هتل خارج شدند و پس از بازگشت به هتل، متوجه غیبت رشنونژاد شدیم. پیگیری سرپرست و سرمربی تیم برای پیداکردن وی به نتیجه نرسید و الان هم اطلاعی نداریم که این جودوکار مفقود شده یا در کل چه سرنوشتی دارد.
پدر این جودوکار نیز در گفت‌وگویی کوتاه با فارس، ضمن تأیید بازنگشتن فرزند از هلند تأکید کرد، سرنوشت نهایی وی تا چند روز آینده مشخص خواهد شد.
شنیده‌ها حاکی از آن است محمدرضا رودکی مدیر تیم‌های ملی جودو، در هلند مانده تا این ملی‌پوش را پیدا کرده و به تهران بازگرداند.
سیاحی با اشاره به این موضوع ادامه داد: رودکی به‌عنوان سرپرست اعزام شده بود که در هلند ماند تا از طریق سفارت و پلیس محلی، کارهای مربوط به یافتن رشنونژاد را انجام دهد.
خبر احتمال پناهندگی رشنونژاد روز گذشته بازتاب زیادی پیدا کرد، طوری‌که خبرنگاران در حاشیه همایش کمیته‌های پزشکی فدراسیون‌های ورزشی از محمدرضا داورزنی معاون قهرمانی وزارت ورزش‌و‌جوانان هم خواستار توضیح هرچه بیشتر درباره این قضیه شدند.
وی گفت: هنوز مسئله پناهندگی رشنونژاد قطعی نیست. البته از این‌گونه اتفاقات در سال‌های گذشته در رشته‌های مختلف رخ داده که گهگاه ورزشکاری بعد از حضور در تورنمنتی در کشوری می‌ماند و سپس به ایران مراجعه می‌کند. امیدوارم درباره این جودوکار نیز این مسئله جدیت نداشته باشد.
داورزنی افزود: در سال حدود ۱۶ تا ۱۷ هزار ورزشکار، مربی و سایر مسئولان برای حضور در یک تورنمنت از شورای برون‌مرزی مجوز می‌گیرند و بعضا شاهد روی‌دادن چنین اتفاقاتی هستیم. به هر صورت، در آخرین بحثی که با درخشان داشتم او هنوز به صورت قطعی این مسئله را عنوان نکرده است.
مسئولان ورزش در برخورد با چالش پناهنده‌شدن ورزشکاران ایرانی راه‌حل خاصی پیدا نکرده‌اند. همیشه بعد از اینکه ورزشکاری تصمیم به پناهنده‌شدن می‌گیرد، یا در اقدامی مشابه فردی مثل رودکی را مأمور بازگرداندن وی می‌کنند یا اینکه تلفنی می‌خواهند به کشور برگردد درست مثل حرکتی که با محسن حاجی‌پور عضو تیم ملی کشتی فرنگی کردند، حاجی‌پور دو سال پیش در جریان مسابقات جام جهانی لاس‌وگاس همراه تیم به ایران نیامد تا اینکه بعد از چند روز، مسئولان فدراسیون توانستند وی را مجاب کنند برگردد.
حاجی‌پور که نفر دوم وزن ٥٩ کیلوگرم تیم ملی فرنگی بود، در حالی به ایران برگشت که این اتفاق باعث شد تا ورزش قهرمانی برای وی تمام شود چراکه کادر فنی دیگر حاجی پور را به اردوها دعوت نکرد.برخلاف حاجی‌پور، در دیگر موارد تلاش برای برگرداندن ورزشکار ناپدیدشده نتیجه نداد. موضوع پناهندگی تنها محدود به ورزش نیست و در سایر حوزه‌ها هم رخ می‌دهد. در ورزش هنگام سفر تیم‌های ورزشی به برخی کشورهای اروپایی خاص این اتفاق بیشتر می‌افتد. جودو هم پیش از این چندین‌بار سابقه ناپدیدشدن ورزشکارانش را داشته است.
محسن غفار و وحید سرلک از ورزشکاران باسابقه تیم ملی جودو بودند که در سال‌های ٩٠ و ٩١ از کشور آلمان تقاضای پناهندگی کردند. هر دوی این جودوکاران مدعی شدند به دلیل مشکلات مالی و اختلاف‌نظر با مسئولان فدراسیون، تصمیم به مهاجرت گرفته‌اند. بعد از آنها، احسان رجبی دیگر عضو تیم ملی جودو ایران نیز به دنبال کنار‌گذاشته‌شدن از اردوی تیم ملی، راهی آمریکا شد. امیر شیخ‌حسینی هم به هلند رفت. سبحان رسولی و حسین خدامرادی نیز دو جودوکار تیم ملی جوانان بودند که آنها هم در سال ٩٢ درخواست پناهندگی خود را به لبنان دادند اما بعد از مدتی گفته شد به کشور بازگشته‌اند.
انتهای پیام