یک استاد دانشگاه با اشاره به تجربه خروج پژو از ایران در سال ۹۱،درخصوص پشت پرده دومین خروج این خودروساز فرانسوی از ایران توضیحاتی داد.
به گزارش پایگاه خبری بورس پرس، علی خوانساری عضو هیئت علمی دانشگاه علامه‌طباطبایی درخصوص اینکه چرا ایران برای بار دوم به پژو اعتماد کرده و بدون درنظرگرفتن پیش‌شرط های لازم پای این شرکت خودروسازی را به صنعت باز کرده به روزنامه شرق گفت: 3 دهه است که خودروسازی ایران در انحصار پژو- سیتروئن است. این شرکت در این مدت هرجوری خواسته با صنعت و مردم بازی کرده اما این رفتار با کمک شرکت‌های ایرانخودرو و سایپا و رؤسای سازمان گسترش‌های وقت بوده است.
وی افزود: از آنجا که ایران نتوانسته استراتژی مشخصی برای صنعت خودرو تدوین کند، یک شرکت خودروسازی فرانسوی بر صنعت ما حاکم شده و از یک سو پس‌مانده‌های خودرویی را به ایران تحمیل کرده و از این طریق منافع وحشتناکی برده، از سوی دیگر خیال این شرکت راحت است که مدیرانی در ایران تربیت کرده که صددرصد به این شرکت وابسته هستند. به همین دلیل به راحتی از بازار ایران بیرون می‌رود و با خیالی راحت می داند هرجا به نفع باشد، بار دیگر به ایران بازخواهد گشت.
رفت‌وبرگشت‌های با منفعت
این استاد دانشگاه ادامه داد: در قراردادهای خودروسازی، ایرانخودرو و سایپا به منافع ملی فکر نمی‌کنند و آن چیزی که به آن توجه می‌کنند، منافع مدیران و قطعه‌سازان خاصی است که بر مدیران صنعت خودروی ایران تسلط یافته‌اند. در قراردادها همیشه منافع این قشر را در نظر می‌گیرند اما به اسم منافع مردم و منافع ملی این کار را انجام می‌دهند. به همین دلیل خیال پژو-سیتروئن راحت است که از ایران می‌رود و بعد با امتیازات بیشتر بازمی‌گردد.
خوانساری گفت: مدیران ایرانخودرو و سایپا از این وضعیت ناراحت نیستند زیرا در این رفت و برگشت، منافع آنها بیشتر تأمین و قدرت و انحصار آنها بیشتر خواهد شد. به این ترتیب اینجا یک معامله دو طرفه بین مدیران ایرانخودرو و سایپا، قطعه‌سازان و مدیران پژو-سیتروئن شکل می‌گیرد. این مجموعه از ایران خارج می‌شود و بُعد سیاسی هم به قضیه می‌دهد در صورتی که اصلا این خروج بعد سیاسی ندارد سپس با قدرت بیشتر و انحصار بیشتر بازمی‌گردد و این ساختار اجازه نمی‌دهد هیچ شرکت دیگری در ایران سرمایه‌گذاری کند.
وی افزود: چند قطعه‌ساز خاص در ایران داریم که سهم بزرگی از ایرانخودرو و سایپا را در انحصار دارند و اجازه ورود هیچ قطعه‌ساز مستقلی را به ایران نمی‌دهند. ترفندی استفاده می‌کنند و می‌گویند قطعه‌سازان خارجی باید به ما متصل شوند تا در ایران کار کنند.وقتی روحانی به فرانسه رفت و با پژو-سیتروئن قرارداد امضا شد، این قرارداد زیر نفوذ ایرانخودرو و سایپا و قطعه‌سازان بود. از همان ابتدا می‌دانستم که با وجود اینکه رئیس‌جمهور با فرانسه معامله می‌کند اما نفوذ قطعه‌سازان و به‌ویژه مدیران ایرانخودرو و سایپا محال است بگذارد منفعتی به صنعت خودرو و مردم ایران برسد. در این مدت هم پژو-سیتروئن منافع و سود کلان برد.
خوانساری گفت: مدیران ایرانخودرو و سایپا و قطعه‌سازان خاص که برخی در سفر همراه رئیس‌جمهوری بودند هم منافع خود را بردند. در‌حال‌حاضر هم خیال انها راحت است زیرا قرارداد نانوشته‌ای بین آنها وجود دارد که از قراردادهای نوشته‌شده‌ای که می‌بینیم، محکم‌تر است. این قراردادهای نانوشته فقط منافع آنها را تأمین می‌کند ولی به اسم منافع ملی پیگیری می‌شود و به ضرر اقتصاد ایران و محیط زیست ایران است.
خروج پژو-سیتروئن قطعی نیست
عبدالله بابایی کارشناس خودرو خروج این خودروسازی فرانسوی را قطعی ندانسته و گفت: پژو-سیتروئن در حال بحث مذاکره برای کسب مجوز از آمریکا برای باقی‌ماندن در ایران است و این مسئله را بارها در مکاتبات اعلام کرده است. فعلا قضاوت درباره خروج این شرکت از ایران زود است. با توجه به تجربه خروج پژو از ایران در سال 91، خروج مجدد این شرکت را عاملی برای ضررهای مالی برای طرف مقابل است.
محمدرضا نجفی‌منش رئیس انجمن صنفی قطعه‌سازان نیز درباره لغو سفر قطعه‌سازان خارجی به ایران گفت: آنها به دلیل مبهم‌بودن فضای آتی کمی حضور در ایران را به تأخیر انداخته‌اند.خروج پژو از ایران برای ما ضرری ندارد و آنچه آسیب جدی وارد می‌کند، تشدید تحریم‌های آمریکاست.
جریمه یک میلیارد دلاری چین
وی درخصوص وابستگی صنعت خودروسازی ایران به خارج گفت: در خودرو 3.3 هزار قطعه وجود دارد. یک‌سری مواد اولیه هم هست که اصلا در ایران تولید نمی‌شود. مثلا گرافیت یا کائوچوی طبیعی در ایران نداریم و برخی چیزها حتما باید از آن سوی مرزها بیاید. آنها هم درست نشانه گرفته‌اند که این صنعت را تحت شرایط سخت بگذارند و اقتصاد را فلج کنند.
این فعال حوزه قطعه سازی درباره خروج پژو از ایران هم حق را به این شرکت می‌دهد، زیرا آمریکا 30 درصد اقتصاد دنیا را در اختیار دارد و زورگو است. اگر شرکت‌ها به همکاری با ایران که یک درصد اقتصاد دنیا را در اختیار دارد، ادامه دهند، دیگر قادر به تجارت با آمریکا نخواهند بود و منابع مالی آنها بلوکه می‌شود. به همین دلیل این شرکت‌ها حاضر می‌شوند ضررهای فسخ قرارداد را بدهند و فشارهای ناشی از تحریم را تحمل نکنند.
نجفی‌منش از ایجاد مشکل برای یک شرکت بزرگ چینی به دلیل همکاری با ایران و جریمه یک میلیارد دلاری این شرکت خبر داد و گفت: فشارها به ایران و شرکت‌های طرف قرارداد با ما به شدت سنگین است و باید دستگاه دیپلماسی برای آن راهکاری پیدا کند.
انتهای پیام