یک سهامدار حقیقی تبعات درخواست عجیب و ۴۵۳ میلیاردی مالک سرمایه گذاری امید را تحلیل کرد که برای اولین بار در بازار سرمایه ایران رخ داده است.
به گزارش پایگاه خبری بورس پرس، یکی از سهامداران حقیقی درباره طرح ادعای بانک سپه در هیات داوری مبنی بر خسارت تاخیر تادیه نسبت به سود معوق سهام سال های 92 تا 95 سرمایه گذاری امید به بورس پرس اعلام کرد: یکشنبه این هفته بود که اطلاعیه ای از طرف سرمایه گذاری امید منتشر و منجر به بهت و حیرت سهامداران و فعالان بازار شد. چرا که بانک سپه سهامدار عمده 70 درصدی "وامید" درخواست 453 میلیارد تومان بابت دیرکرد دریافت سود سال 92 تا 95 در هیات داوری سازمان بورس مطرح کرد.
تعجب فعالان بازار از آن جهت است که سهامدار عمده دست به اقدامی زد که به ضرر خود خواهد بود. از آن جهت که ارزش دارایی شرکت نسبت به زمانی که این دادخواست را نداده بسیار بیشتر از مطالبه خود افت خواهد کرد.
طی چند روز بعد از انتشار این درخواست بانک سپه ،حدود 600 میلیارد تومان ارزش دارایی بانک در این شرکت افت کرد که بسیار بیشتر از مطالبه ای بود که دادخواست کرده بود. البته دیروز 23 خرداد قیمت سهام "وامید" بخاطر شرایط بسیار مثبت بازار رشد کرد و در صورت عدم طرح این دادخواست ، رشد ارزش سهام بسیار بیشتر هم باشد.
با این اوصاف افت قیمت سهام را می توان ناشی از دلیل دانست.
دلیل اول اینکه مطالبه سبب هزینه مالی سنگینی برای شرکت خواهد شد و سود سرمایه گذاری امید را کاهش می دهد. دلیل دوم همانطورکه مدیران شرکت در مجمع سالیانه عنوان کردند بانک سپه می تواند بهترین دارایی شرکت را بابت سود شرکت مطالبه کند. به طور مثال شرکت معدنی گهر زمین تا دو سال آینده سودی معادل 2000 میلیارد تومان به شرکت خواهد رساند و بانک می تواند آنرا تصاحب کند و به این جهت به چشم انداز آینده شرکت که مهمترین ملاک قیمت گذاری سهام است آسیب وارد می شود.
سوم اینکه ترس و نگرانی که در سهامداران خرد بابت قطع حمایت سهامدار عمده و نگرانی وارد شد که در صورت عدم تجدید نظر ، قابل بازیابی نخواهد بود.
در این میان اگر بانک سپه به عنوان سهامدار عمده در قیمت گذاری سهام "وامید" دخالتی نکند ، ارزش واقعی سهام به سه دلیل فوق افت می کند اما تعجب از این است که سهامدار عمده چگونه توانسته به خود آسیب وارد و نگاه همه را به خود جلب کند و اولین مورد عجیب بازار در این زمینه بشمار برود که بایت دیر کرد سود چند ساله ، خواهان 453 میلیارد تومان شود.
تا کنون در بازار سرمایه این رفتار از سهامداران عمده دیده نشده و این بخاطر غیر عقلانی بودن این حرکت است که همه مدیران و فعالان بازار به آن آگاه هستند و سعی می کنند به دارایی خود آسیبی وارد نکنند. از طرف دیگر آیا غیر از این است که هیات مدیره امید را بانک سپه انتخاب می کند؟ آیا مطالبه سود شرکت امید طی این سالها مشکلی داشت که حال دریافت تاخیر در پرداخت سود دارند؟ آیا غیر از این است که بانک سپه طی این سالها سود حداکثری را تقسیم می کرد؟ اگر سرمایه گذاری امید در پرداخت سود مشکل داشت به چه دلیل بانک دست به این اقدام زد؟
این درحالی است که سال 94 شرکت قادر به تحقق سود 426 ریالی به ازای هر سهم شد و بانک سپه با تقسیم تمامی سود و قسمتی از اندوخته شرکت ، دست به تقسیم 543 ریال به ازای هر سهم کرد. حتی در مجمع اخیر که مدعی مطالبه تاخیر سود شد باز به نقسیم سود حداکثری از شرکتی کرد که با توجه به طرح های با ارزش از توان پرداخت آن عاجز است.
در این مجمع سهامداران حقیقی در اقدام بی سابقه معترض به تقسیم سود شدند اما بانک به تنهایی درخواست سود حداکثری کرد. درحالیکه آگاه بود شرکت نمی تواند پرداخت کند. این فرایند نشان از عدم آگاهی سهامدار عمده به رفتارهای بازار سرمایه است که امید است با بررسی بیشتر و مشورت با فعالین بازار و کارشناسان سازمان بورس، تغییر داده شود.
تنها مشابه این رفتار را در 12 سال پیش رخ داد که سهامدار عمده یکی از شرکت های لاستیک ساز سود را قبل از سهامداران خرد دریافت و با این اقدام نقدینگی شرکت را خالی کرد و سهامداران تا سالیان متمادی نتوانستند سودی دریافت کنند و شرکت هنوز با مشکلات عظیم مالی بعد از یک دهه رو به رو بوده و سهامداران بعد از چند سال فقط توانستند اصل پول را دریافت کنند و از دریافت تاخیر مطالبه محروم شدند.
در این میان سرمایه گذاری امید توانسته با سرمایه گذاری عظیم در سنگ آهن و فولاد و بالادستی نفت ، آینده روشنی را برای چند سال آینده ترسیم کند اما به نظر می رسد با حرکت خطرناکی مواجه شده است. چرا که این موضوع دری برای برای شرکت های بزرگ بازار سرمایه و سهامداران عمده شرکتهای بورسی باز کند که بخواهند برای مطالبات خود هزینه مالی دریافت کنند و بدین ترتیب ریسک بزرگی به ریسک های موجود اضافه شود و فرار سرمایه از بورس ، نتیجه چنین حرکتی خواهد بود.
به نظر می رسد حرکت عاقلانه در چنین شرایطی که به نفع سهامداران جز و عمده شرکت خواهد بود، افزایش سرمایه از طریق مطالبات و آورده نقدی باشد که به سرمایه بانک بدون آورده ای ، افزوده خواهد شد. همانطورکه می توانست در چند سال اخیر این کار رخ دهد.
انتهای پیام