البته در این زمینه اگر قیمتها تا حدی متعادل شود و به ثبات لازم برسد، ممکن است تا حدی رونق به این بازار برگردد اما باید به این موضوع توجه کرد که ساخت و ساز و مسکن، سهم مهمی در تولید ناخالص داخلی دارد و بیش از ۳۰۰ شغل مستقیم و غیرمستقیم به وجود میآورد. بنابراین میتوان اذعان کرد رونق این حوزه میتواند نه تنها این بازار بلکه کل اقتصاد را به تحرک وادار کند. از همین رو دولت باید بتواند با سیاست گذاریهای مناسب و اقدامات لازم، رونقی به این حوزه ببخشد.
دولت از همان روزهای آغازین کار در این راستا طرح مسکن ملی را مطرح کرد که قرار شد ساخت یک میلیون مسکن در هر سال اتفاق بیفتد که بدون شک میتواند سبب رونق بازار شود. اتحادیه آهن و فولاد و فلزات تهران با انجمن سیمان جلساتی برگزار کرد. اجرای این طرح با این میزان ساخت و ساز ممکن است عملی نباشد.
در کل این طرح نیازمند امکانسنجی و ایجاد زیرساختهایی است تا به مرحله عملیاتی برسد. هرچند در راستای این طرح میتوان مدعی شد ظرفیت کارخانهها در زمینه مصالح ساختمانی از جمله فولاد و سایر مصالح به اندازهای است که بتواند جوابگوی این طرح باشد اما موضوع قابلتوجه برنامهریزی درست و همت دولت در راستای عملیاتی کردن این طرح است.
موضوع دومی که سبب ایجاد رکود بازار شده، انتظار نتیجه برجام است که کنشگران را به انفعال برده تا پس از نتیجه دست به اقدام بزنند. امید است پس از این انتظار بلندمدت با نتیجه مثبت برجام شرایط به حالت عادی بازگردد تا ظرفیتهای اشتغال، تولید و رونق در بازار ایجاد شود. برجام میتواند فرصت باشد برای زمینهسازی تعامل بیشتر با دنیا.
بدون شک با برجام روابط بانکی در سطح بینالملل به روند عادی بازمیگردد و ارزها قیمت واقعی را پیدا میکنند و در تعاملات بیشتر با دنیا زمینه صادرات مهیا میشود.
انتهای پیام