به گزارش پایگاه خبری بورس پرس به نقل از روزنامه شرق، نیکیهیلی در 14 شهریور سال جاری در اندیشکده آمریکن اینترپرایز سخنرانی کرد که نگاهی به مهمترین نکات ایرادشده در سخنان وی، عمق غرضورزی سیاستمداران آمریکایی نسبت به نظام ایران را بهخوبی مشهود و آشکار میکند،اما با وجود این ضمن ایراد اتهامات پیدرپی به ایران، خواسته یا ناخواسته مطالبی را به صراحت بیان میکند که نشاندهنده همراهینکردن جامعه بینالملل با آمریکا و افزایش انزوای سیاسی واشنگتن در قبال سیاست خارجی ایران است.
وی با متهمکردن ایران به انجام اقداماتی مغایر با قطعنامه ٢٢٣١ به دلیل طراحی موشکهایی که قادر به حمل کلاهک هستهای هستند، اعضای سازمان ملل را مورد شماتت قرار داده و گفت: متأسفانه، بسیاری از اعضای سازمان ملل تمایل دارند قطعنامههای این سازمان را نادیده بگیرند.
این نماینده،جامعه بینالملل را به خاطر تأیید پایبندی ایران به توافق برجام به چالش میکشد و آنان را متهم به نادیدهگرفتن رویهها کرده و می افزاید: جامعه بینالملل، انگیزههای قدرتمندی دارد برای اینکه رویهها را نادیده بگیرد و اعلام کند که ایران به مفاد توافق پایبند بوده است.
هیلی با غرضورزی و نادیدهگرفتن کامل گزارشهای آژانس بینالمللی انرژی هستهای مبنی بر عدم انحراف برنامه هستهای ایران و همچنین پایبندی به تعهدات در برجام، نیروهای نظامی ایران را متهم به تلاش برای دستیابی به فناوری موشکی با هدف حمل کلاهک هستهای کرده و مجددا از عدم واکنش موردنظر واشنگتن در قبال فعالیتهای موشکی ایران از سوی سازمان ملل انتقاد می کند.
وی ادامه می دهد: سازمان ملل تمایلی به پرداختن به تخلفات غیرهستهای ایران ندارد. نتیجه این شده که نیروهای نظامی ایران در حال پیشروی به سمت فناوریهای موشکی برای حمل کلاهک هستهای هستند.
نماینده دائم آمریکا در سازمان ملل گفت: مسئله مهم این است که آیا ما باید مراقب متحدان و در پی تضمین راحتی آنها باشیم یا اینکه در پی تأمین منافع آمریکا باشیم. این مسئله به امنیت ملی آمریکا ارتباط دارد نه امنیت اروپا.
هیلی ضمن سرزنشکردن اروپاییان به دلیل درخواست از آمریکا برای وظیفهشناسی در قبال برجام، تأکید میکند: من هم میدانم که متحدان اروپایی خواستار ماندن آمریکا در توافق هستند. اروپاییها نمیتوانند چنین چیزی از ما بخواهند. وظیفه ما جلب رضایت اروپاییها نیست بلکه تأمین امنیت مردم آمریکاست.
همانطور که روشن است، جمعبندی اظهارات هیلی حکایت از روند رو به فزونی انزوای سیاسی آمریکا حتی در میان متحدان است اما اینکه آیا این انزوای سیاسی یا اختلاف نظرها میان آمریکا و اروپا قابلیت ایجاد تغییر در رویکرد دولت کنونی این کشور درباره پایبندی به تعهدات مندرج در بندهای مختلف برجام را دارد یا خیر سؤالی است که با توجه به سوابق سوء فراوان آمریکاییان و پافشاری آنان بر بدعهدی، تردیدی در پاسخ منفی صریح به آن باقی نمیگذارد.
فاصله بسیار بلند میان سیاستهای یکجانبهگرایانه آمریکا و منطق و عقلانیت، حقیقت تازهای نیست. نحوه تعامل ایالات متحده با توافق هستهای اما تجربه گرانبهایی است که اضافه بر تجربههای ارزشمند گذشته، بهخوبی نشان میدهد بیاعتمادی به آمریکا بیدلیل نیست. اعلام مواضع منسجم مسئولان ذیربط در برابر بدعهدیهای مکرر آمریکا نیز این امید و انتظار را ایجاد کرده که ایران، اضافه بر مواضع اعلامی محکم و بهموقع، از گزینههای اقدامی و اجرائی مؤثر و کارآمد نیز در قبال رفتارهای نابهنجار دولت کنونی آمریکا برخوردار است.
انتهای پیام