معاون شرکت سرمایه گذاری معادن و فلزات اعلام کرد:قیمت های جهانی فولاد و سنگ آهن به کمتر از نصف کاهش یافته اما باز هم عوارض۳۰ درصد فروش بهره مالکانه دربودجه ۹۴ مطرح است.انگار صدای شکستن استخوان این صنعت به گوش تصمیم گیران نمی رسد.
به گزارش پایگاه خبری بورس پرس، معمولاً وقتی بــه دنبال چاره کارمی رویم که آب از سرگذشته است. نزول قیمت های جهانی از یک طرف، افزایش قیمت تمام شده محصول با نرخ تورم داخلی از طرف دیگر و هزینه عوارض های کمرشکن بنام بهره مالکانه و حقوق دولتی و... باعث شده سرمایه گذاری در صنعت سنگ آهن و فولاد راکد و غیراقتصادی شود.
آیا طی حدود دو سال اخیر غیر از اشخاصی که ادامه حیات آنان تا مدتی بستگی به اتمام طرح ها دارد،کسان دیگری سرمایه گذاری جدید انجام داده اند؟ روند اجرای طرح ها که با قدرت درکشور در حال اجراء بود چرا متوقف و یا کند شده؟ چرا در داخل اسم خودکفائی را یدک می کشیم ولی قیمت تمام شده این صنعت را سر سام آور بالامی بریم .
تولیدکنندگان حمایت نمی خواهند. سنگ جلــوی پای آنان نگذاریـد. وقتی صنعت سنگ آهن در بهترین شرایط بود، سرمایه گذاران عمده به سمت اجرای طرح ها برای خودکفائی رفته اند ســرمایه خود را در همین کشور هزینه کرده اند، ولی حدود 2 سال است که قیمت های جهانی فولاد و سنگ آهن به کمتر از نصف کاهش یافته اما باز هم عوارض30درصد فروش از بابت بهره مالکانه در بودجه سال 94 مطرح است. انگار صدای شکستن استخوان این صنعت به گوش تصمیم گیران نمی رسد.
اصلاً فرقی نمی کند چه زمانی سنگ آهن 100 دلار بوده و چه زمانی 35 دلار، آیــا نمی دانیم فـــولاد در انبارها دپو شده؟ ظاهراً دست اندرکاران کاری به این کارها و حمایت از تولید و اشتغال چند میلیون نفری در صنایع سنگ آهن و فولاد ندارند. دست اندرکاران عوارض کمرشکن خود را می خواهند اما آیا سود صنعت فقط باید برای دولت باشد نه سهامدار؟و اینکه سهامداران در این شرایط سخت تولید 25 درصد مالیات بدهند، 30درصد فروش را بهره مالکانه بدهند و حقوق دولتی بدهند. اگر افزایش سالانه تورم را هم به آن اضافه کنیم اصلاً دیگر برای سهامدار با توجه به سرمایه گذاری انبوه چیــزی باقی می ماند؟ (ای کاش بـــاور می کردیم اگراین اشخاص عاشق نباشند پولشان را دربانکها می گذارند چندین برابر بدون دغدغه سود خواهندبرد)
قیمت سنگ آهن را آزاد نمی کنند (حتی وقتی که آزاد کردن و نکردن آن تفاوتی نــدار ). 2 سال پیش با حدود 130 میلیارد تومان امکان ایحاد یک کارخانه آهن اسفنجی 800 هزارتنی بود اما اکنون باید با نزدیک 300 میلیارد تومان بابت احداث یک کارخانه مشابه بدهند. درصورتی که سود 2 سال پیش بسیار بیشتر از الآن است.آیا کسی می آید کارخانه ای را نزدیک 3 برابر قیمت 2 سال پیش ایجــاد کند و ســود بسیار اندک ببــرد؟الآن معادن کوچک و متوسط ما متوقف شده اند؛ قیمت های جهانی کاهش شدید پیدا کرده و چشم انداز سال 94 وضعیت بهتری را نشان نمی دهد.
در پایان باید باتوجه به شرایط صنعت و اقتصاد و قیمت های داخلی و خارجی و با چشم انداز وضعیت آتی قیمت و صنعت درسال 94، عوارض بهره مالکانه و حقوق دولتی تعیین شود. همه می دانند دولت با مشکلات نفتی و تحریم ها دست و پنجه نرم می کند و نیاز به نقدینگی دارد. ولی نه به بهای تضعیف این صنعت.
بگذارید یکبار برای سال های سال خود را به خود کفائی نزدیک کنیم. همیشه محصولات در انبار دپو نمی شوند. در شرایط عادی کشور ما نیاز به واردات شمش دارد اگر اکنون واقعیت را نپذیریم ،فردا دیراست. بایــد کاری کنیم که برای سرمایه گذاران در این صنعت جاذبه داشته باشد نه دافعه.
این صنایع از طرفی در بازارسرمایه جلودار بوده اند ولی قیمت سهام آنان در بورس به نصف کاهش یافته و سهامداران چندین میلیون نفری این صنایع با زیان مواجه شده اند. از طرف دیگر سود آوری شرکت ها تضعیف شده و قیمت تمام شده نیز هرساله افزایش قابل ملاحظــه ای پیدا کرده است. با این وضعیت سهامداران باید چه انگیزه ای برای ادامه داشته باشند؟
سهامداران انتظار دارند در این شرایط سخت دست آنان با کاهش عوارض دربودجه سال 1394 گرفته شود. بگذارید سهامداران نفسی بکشند. اگر اجازه بدهید برای اولین بار در کشور به خود کفائی نزدیک شده ایم و تا پایان راه خودکفائی چندین گام دیگر نمانده است. پس تلاش این صنعتگران را هدر ندهیم و یار و غم خوار آنها باشیم تا همه در خود کفائی و لذت آن سهیم باشیم .
مرتضی علی اکبری / معاون شرکت سرمایه گذاری توسعه معادن و فلزات
انتهای پیام