علیرضا عسگری مارانی با اعلام ارتباط دو حکایت از انوشیروان و لقمان با سرنوشت بورس ایران، 9 راهکار برای خروج از رکود بازار ارایه کرد.
به گزارش پایگاه خبری بورس پرس، علیرضا عسگری مارانی که از کارشناسان و فعالان قدیمی و معروف بازارسرمایه ایران بشمار می رود، با ارایه یادداشتی در روزنامه اعتماد، ضمن اشاره به ارتباط دو حکایت از انوشیروان و لقمان با سرنوشت بورس ایران ، 9 راهکار برای خروج از رکود بازار ارایه کرد که در ادامه می خوانید:
روزی انوشیروان برای سرکشی به یکی از ولایات رفته و به یکی از استراحتگاه ها مراجعه می کند.در این مکان، زن خدمتکاری برای او شربت می آورد. انوشیروان از خدمتکار می پرسد برای تهیه این شربت چند نیشکر استفاده کردی؟ زن خدمتکار پاسخ می دهد: یک نیشکر.
انوشیروان از آنجا می رود و به دلیل آنکه فکر می کند وضع مردم این ولایت خوب است، خراج آنها را افزایش می دهد. مجددا سال بعد به آن آبادی مراجعه می کند و در همان استراحتگاه شربتی سفارش می دهد. این بار شربت بسیار بدمزه بود. انوشیروان از زن خدمتکار می پرسد: چند نیشکر برای این شربت استفاده کردی؟ زن می گوید: سه تا. انوشیروان برآشفته می شود و می گوید: چرا آنقدر بدمزه است؟ در حالی که سال گذشته با یک نیشکر شربت خوشمزه ای داشتی؟ خدمتکار پاسخ می دهد: خداوند برکت خود را از مملکتی که دولت آن چشم به اموال مردم دوخته می برد.
این وضعیت بخش خصوصی و اقتصاد ایران است. از سال گذشته تاکنون، هر چند در حرف شعار دفاع از تولید داخلی داده شده اما همه چیز گران شده است. از گاز تا نیروی کار، از مالیات تا جریمه های محیط زیست. از قضا تمام این اتفاقات با شعار بهبود وضعیت تولید انجام گرفته است. از قضا همه این اتفاقات در حالی می افتد که تولیدکننده حتی اجازه افزایش قیمت محصولات خود را هم ندارد.
به طور مثال محیط زیست در حالی به جریمه واحدهای تولیدی، زیر عنوان آلایندگی دست می زند که زمانی که این واحدهای تولیدی ساخته شد، فاصله زیادی با شهر و محل سکونت شهروندان داشت. حال شهرها بزرگ شدند، اما تاوان آن را نه شهرداری و نه نهادهایی که عامل افزایش جمعیت شهرها و کوچ مردمان هستند، نمی پردازند بلکه این کار را واحدهای تولیدی و تولیدکنندگان انجام می دهند. از طرف دیگر واحدهای تولیدی مجبور به تیم داری هستند و در حالی که هزینه های تولید به اندازه کافی بر دوش آنها سنگینی می کند مجبورند تا هزینه های سنگین فوتبال را بپردازند تا بازی های این ورزش جذاب شود و جنگ گلادیاتورها به راه بیفتد.
متاسفانه وضعیت به وجود آمده در بازار سرمایه سرنوشت ما است. این سرنوشت هم ناشی از تصمیمات مسوولان دولتی و نمایندگان مجلس است که به طور مثال به اسم کیفی سازی پالایشگاه ضربه بزرگی به این بخش وارد کردند. آقای نیلی در حالی به انتقاد از بانک ها دست می زنند که گویا فراموش کردند که قرار بود زمانی که بانک ها وارد بورس شدند، بدهی های قبلی آن توسط دولت پرداخت شود اما حالامی گوید که سود تقسیم نشود.
با کمال تاسف باید گفت سیستم مالیات گیری در ایران بیش از هر زمانی شبیه خراج گیری شده است. خراجی که هیچ انصافی پشت آن وجود ندارد و این باعث می شود که خدا هم از ما ناراضی باشد. در شرایطی که نفت در بازارهای جهانی با کاهش چشمگیر روبه رو شده، تولیدکننده هزینه ای که بابت انرژی می پردازد هیچ تغییری نکرده است.
در هفته های گذشته چندین اتفاق مهم افتاد تا مجددا وضعیت بازار بد شود. یکی از این اتفاقات نقش مخربی است که صندوق حمایت از بازار انجام داد و تمام کارهایی که انجام داد به ضرر بازار شد. از طرف دیگر هم عرضه های اولیه به جای اینکه با یک مکانیسم درست وارد بورس شوند، بر اساس تصمیمات شخصی و پشت پرده این کار صورت گرفت و شکست خورد.
در نهایت می توان گفت وضعیت بازار ایران به کف گرفتاری های خود رسیده و همه اینها که بیان شد درددل بخش خصوصی است. اما همچنان می توان امیدوار بود که در صورت تغییر رویکرد دولت، ظرفیت هایی در بازار ایران وجود دارد که می تواند اقتصاد را سریعا از مشکلات کنونی خود جدا کند.
روزی فردی از لقمان حکیم پرسید: تا شهر کناری چقدر راه است. لقمان گفت: حرکت کن. فرد پرسید: چرا راه بروم؟ لقمان گفت: حرکت کن و نپرس. مقداری این دو با هم حرکت کردند، لقمان گفت: نیم ساعت دیگر به شهر کناری خواهی رسید. فرد از وی پرسید: چرا در ابتدا نگفتی. لقمان گفت: برای اینکه باید ببینم چطور راه می روی و سرعت راه رفتنت چقدر است تا بتوانم بگویم.
حالاحکایت ما و دولت ما است. ما هنوز نوع راه رفتن و سرعت راه رفتن دولت را درک نکرده ایم، از این رو دچار سرگشتگی می شویم. با این وضع راه رفتن دولت به هیچ جا نمی رسیم.
به نظر می رسد برای بهبود اوضاع در بازار سرمایه باید از راهکارهای زیر بهره برد:
١. تلاش کنیم تا سرمایه جدید به بازار بیاید. این سرمایه ها می تواند عمدتا از طریق ایرانی های خارج کشور و خارجی ها تامین شود.
٢. بستر مکانیزه شدن بورس، تسریع شود.
٣. دامنه نوسان، حجم مبنا و گره را تا پایان سال حل کنیم.
٤. عرضه های اولیه را با روشی درست و با تبلیغات درست انجام دهیم.
٥. مردم را به سمت سرمایه گذاری های میان مدت و بلندمدت سوق دهیم.
٦. ریسک های سیستماتیک مانند بهره مالکانه، افزایش قیمت گاز و عدم اجازه افزایش قیمت به تولیدکننده را مدیریت کنیم.
٧. نهاد نظارت از هرگونه عمل اجرایی پرهیز کند.
٨. در شرایط رکود حاکم بر اقتصاد از نظارت سختگیرانه خودداری شود.
٩. دولت بدهی های خود به بنگاه های خصوصی را بپردازد.
انتهای پیام